Ik zag het levenslicht op de twintigste van de vierde maand van het jaar 2011, toen ik voorzien werd van een batterij. Het eerste dat tot mij doordrong was een stem. "Perfetto", zei de stem. Toen zag ik hem, mijn vader.
Hij keek naar mij, heel even, en had toen alleen nog maar aandacht voor het beeldscherm waarop ik was aangesloten. Daarop zag hij zichzelf, zoals ik hem zag. "Perfetto", zei hij nogmaals, nu in tweevoud

De eerste dagen van mijn bestaan verkeerde ik hoofdzakelijk in sluimerstand. En ik was naakt. Ja, ik kwam naakt ter wereld, net als jullie.

Nu lig ik op een tafel, in een ruimte vol kleurige lappen. Voorzichtige handen pakken mij aan. Ik word gekleed in een kelk van rode blaadjes
"Waar zou dit voor zijn?"
"Moeder Maria, dit is de mooiste roos die ik ooit gemaakt heb! Mooier dan echt. Ze hebben mij niet veel verteld. Maar ik denk dat deze bloem geheimen aan het licht gaat brengen."
"Dat doosje is een computor, he?"
"Meer dan dat. Een intelligentie."
De spreekster doet een stap achteruit, om mij van een afstand te bekijken, in mijn nieuwe bekleding.
"Een intelligentie, die regeringen kan laten vallen en huwelijken kan laten stranden. Dat denk ik."